Αποτελεί ασφαλώς δικαίωμά μας, αν όχι υποχρέωσή μας, να κρίνομε τους δημιουργούς των έργων τέχνης εφόσον προβαίνουν σε ηθικώς ανεπίτρεπτες πράξεις –με την αυστηρότητα μάλιστα που αρμόζει να το κάνομε. Μόνο που η κρίση μας αυτή δεν θα πρέπει να είναι λόγος για να διαγράφομε και τα καλλιτεχνικά δημιουργήματά τους. Μπαίνοντας ο καλλιτέχνης στην χώρα της τέχνης αποκτά ασυλία, την οποία οφείλομε να σεβαστούμε –για την δική μας ωφέλεια κυρίως. Ένας κόσμος από τον οποίο θα έχουν εξαφανιστεί τα έργα της τέχνης που δημιουργήθηκαν από ηθικά επιλήψιμους δημιουργούς –και δεν είναι λίγοι– δεν μπορεί παρά να είναι ένας κόσμος με λιγότερη χαρά και ευτυχία για μας. Η ηθική μπήκε στην ζωή μας για να την κάνει πιο υποφερτή, καλύτερη –όχι να την καταστήσει χειρότερη.
