Όταν, άδικα, γίνεσαι αντικείμενο χλεύης, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να αντιμετωπίσεις τα απανωτά βέλη που εκτοξεύουν εναντίον σου οι ασυνείδητοι χλευαστές σου δεν είναι ούτε να ζητήσεις την συνδρομή άλλων, θεσμικών και / ή μη θεσμικών, παραγόντων να τους αποτρέψουν από το καταστροφικό έργο τους ούτε να αδιαφορείς. Ποιος μπορεί να απαγορεύσει στον χλευαστή σου να σε κοιτάξει ειρωνικά ή να χαμογελάσει υπαινικτικά και να πετύχει τον ευτελισμό σου όπως τον πετυχαίνει μετερχόμενος βίαια μέσα, και πόσο μπορείς, αδιαφορώντας, να αντέξεις στις λοιδορίες του; Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να προσφεύγεις στον αυτοσαρκασμό: να μην στέκεσαι ακέραιος απέναντι στους χλευαστές σου αμυνόμενος συνεχώς με κραυγές πόνου και διαμαρτυρίας και με εκκλήσεις και ικεσίες που ενισχύουν, αντί να καταπραΰνουν, το επιθετικό μένος των, αλλά να μετατοπιστείς στο δικό τους στρατόπεδο και να ρίχνεις κι εσύ μαζί τους βέλη εκεί που κι αυτοί ρίχνουν τα δικά τους μέχρι που αυτοί, μη ακούγοντας πλέον φωνές και παρακαλετά από την μεριά του στόχου τους, να καταλάβουν πως σημαδεύουν ένα φάντασμα. Με δυο λόγια, φρόντισε, αν βρεθείς στην δίνη της άδικης χλεύης, να γίνεις ο ίδιος χλευαστής του εαυτού σου, ακολουθώντας το παράδειγμα του σοφού Μάρκου Τύλλιου Κικέρωνα, του καταξιωμένου Ρωμαίου ρήτορα.
Το όνομα «Κικέρων» είναι παρωνύμιο που δόθηκε σε κάποιον πρόγονό του, επειδή στην άκρη της μύτης του είχε μια μικρή σχισμή όμοια με την εντομή του ρεβιθιού. Οι Λατίνοι ονομάζουν το ρεβίθι κίκερ, εξ ου και το παρατσούκλι «Κικέρων» –ο Ρεβίθης.
Όταν ο Κικέρων απεφάσισε να ασχοληθεί στην πολιτική και να διεκδικήσει την εξουσία, οι φίλοι του τον παρότρυναν να αλλάξει το όνομά του, μήπως κι αυτό σταθεί η αιτία να γίνει αντικείμενο χλεύης και σαρκασμού. Ο Κικέρων όχι μόνο δεν ακολούθησε την παρότρυνσή τους, αλλά με την δύναμη της νεότητός του είπε ότι θα κάνει το παν να φράξει το στόμα των επιδόξων χλευαστών του και να καταστήσει το όνομά του άξιο σεβασμού. Και προσέφυγε στον αυτοσαρκασμό. Όταν, την εποχή που είχε σταλεί στην Σικελία ως ταμίας, ανέθεσε να του φτιάξουν ανάθημα για τους θεούς, διέταξε τον τεχνίτη να χαράξει επάνω τα δυο πρώτα ονόματά του «Μάρκος» και «Τύλλιος» και δίπλα σε αυτά, αντί για «Κικέρων», να σκαλίσει ένα ρεβίθι.
Μπορεί στην συνέχεια, στην διάρκεια της πολιτικής του διαδρομής, ο Κικέρων να δέχθηκε ποικίλες επιθέσεις από φίλους και εχθρούς, άλλοτε δικαίως και άλλοτε αδίκως, και να εξορίστηκε και να προδόθηκε από ανθρώπους που ευεργέτησε, ποτέ όμως δεν χλευάστηκε για το όνομά του –ούτε όσο ζούσε ούτε ύστερα από τον θάνατό του. Απεναντίας, όταν αρκετά χρόνια αργότερα ο Οκταβιανός μπήκε στο δωμάτιο ενός από τους εγγονούς του και τον είδε να κρατάει ένα βιβλίο του Κικέρωνα, το πήρε στα χέρια του, το διέτρεξε φευγαλέα με την ματιά του και, επιστρέφοντάς του το, είπε για τον μεγάλο ρωμαίο ρήτορα: «λόγιος ανήρ –λόγιος και φιλόπατρις».
