Οι Κυνικοί φιλόσοφοι, έχοντας ως βασική αρχή της διδασκαλίας των την αρετή της ολιγαρκείας, το να μην επιζητείς τίποτε πέραν εκείνου που είναι αναγκαίο για να επιβιώσεις, ζούσαν από την ελεημοσύνη των άλλων. Στο αντίποδα της ολιγαρκείας των Κυνικών τοποθετείται η αρετή της γενναιοδωρίας, το να δίνεις παραπάνω από εκείνο που είναι απαραίτητο, η οποία πρέπει να χαρακτηρίζει, μεταξύ άλλων, έναν ηγέτη. Κάποτε, όμως, ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αντίγονος, όταν ο κυνικός φιλόσοφος Θράσυλλος του ζήτησε μια δραχμή, αρνήθηκε να τον ελεήσει με την δικαιολογία ότι δεν είναι προσφορά αυτή που ταιριάζει σε βασιλιά. Και όταν ο Θράσυλλος του είπε τότε να του δώσει ένα τάλαντο, ο Αντίγονος πάλι αρνήθηκε με τον ισχυρισμό ότι αυτό δεν είναι απολαβή που ταιριάζει σε Κυνικό, κι έφυγε οχυρωμένος πίσω από την γενναιοδωρία του αφήνοντας τον Κυνικό εκτεθειμένο στην ολιγάρκειά του. Μπορεί, λοιπόν, οι αρετές, χωριστά η καθεμιά τους, να χαίρουν του σεβασμού μας, αλλά το πράγμα μπλέκει και οδηγούμεθα σε αδιέξοδο, αν συμβεί να έλθουν σε αντιπαράθεση.
